معنی ترنگا ترنگ در لغت نامه دهخدا

اسم صوت از ترنگ + الف واسطه + ترنگ. (حاشیۀ برهان چ معین). صدای انداختن تیرهای پی در پی. (برهان) (ناظم الاطباء) (از شرفنامۀ منیری)، آواز چلۀ کمان. (برهان) (ناظم الاطباء). آوازی که از چاشنی دادن کمان خیزد. (شرفنامۀ مینری)، آواز تارهای ساز. (برهان) (ناظم الاطباء) :، ترنگا ترنگی که زد ساز او، به از زند زردشت و آواز او.، نظامی.، و در این بیت بمعنی آواز سنج یا چنگ آمده است:، سنج در آمد به ترنگاترنگ، زهره به یکبار فرو ریخت چنگ.، مولوی (ازانجمن آرا).،، آواز تیغ بوقت زدن بر چیز سخت. (غیاث اللغات) (آنندراج) :، ترنگاترنگ درخشنده تیغ، به مه درقها را بر آورده میغ.، نظامی.،، در شاهد زیر بمعنی مطلق آواز و صدا آمده است:، بمغز اندر افتد ترنگاترنگ، هوا پر کند ناله بور و خنگ.، دقیقی